ชุมชนโมราดาบัดทั้งชุมชนกลายเป็นศูนย์กลางรีไซเคิลขยะอิเล็กทรอนิกส์ที่นำเข้ามาจากประเทศที่พัฒนาแล้วอย่างไม่เป็นทางการ  

 

หากมองจากถนน จะเห็นคนทำงานล้างขี้เถ้าขยะอิเล็กทรอนิกส์เพื่อแกเอาส่วนที่เป็นโลหะ คนงานหญิงและเด็กทุบ แยกชิ้นส่วนแผงวงจรพิมพ์ งัดและแยกทอง ทองแดงและเงินออกจากชิ้นส่วนต่างๆ 

 

กระบวนการรีไซเคิลนั้นจะแยกทองแดง ทอง และเงินออกจากอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์  เมืองโมราดาบัด ซึ่งมีประชากรนับแสนคนถูกขนานนามว่าเป็นนครแห่งทองเหลืองของอินเดีย คือเป็นศูนย์กลางของการแปรรูปขยะอิเล็กทรอนิกส์ ซึ่งมีสารพิษอันตรายต่อคนงานชาย หญิงและเด็ก  ขยะกว่า 50% มาจากแผงวงจรที่ใช้ในโทรศัพท์ คอมพิวเตอร์ในอินเดียและถูกขนมายังเมืองโมราดาบัดกว่าวันละ 9 ตัน และทำกันบนสะพานข้ามแม่น้ำ Ramganga 

 

อุตสาหกรรมรีไซเคิลขยะจ้างงานราว 5 หมื่นคน ค่าจ้างวันละ100-300 รูปี หรือ 1-3 ปอนด์ 

 

อุตสาหกรรมขยะอิเล็กทรอนิกส์ถือว่าเป็นอุตสาหกรรมนอกระบบที่สร้างมูลค่าให้แก่ผู้ประกอบการนายทุน แต่ขาดการคุ้มครองเรื่องสุขภาพความปลอดภัยจากสารเคมีที่เป็นพิษ ดิน น้ำมีสารพิษตกค้าง เช่น โครเมี่ยม พวกโลหะหนัก และการใช้แรงงานราคาถูกในอินเดียกลายเป็นจุดดึงดูดของต่างประเทศที่จะนำขยะมาทิ้ง และหลอมทองแดงกับสังกะสีเป็นทองเหลืองเพื่อขายต่อไป 

 

อันดับแรก นำแผงวงจรจากโทรศัพท์และคอมพิวเตอร์ไปเผาเพื่อแยกโลหะออกจากพลาสติก จากนั้นก็นำไปบดเป็นผงด้วยเครื่องโม่เพื่อใช้ผลิตทองเหลือง และกรองผงที่ได้ด้วยตะแกรงหรือล้างน้ำ จากนั้นนำไปหลอมในเตาให้เป็นแท่ง  

 

ส่วนใหญ่ในกระบวนการคัดแยกมักจะได้ทองแดง ซึ่งถูกนำไปขายต่อเพื่อผลิตทองเหลือง  การนำเข้าขยะจากประเทศพัฒนาแล้วเป็นเรื่องผิดกฎหมาย แต่เจ้าหน้าที่รัฐก็ไม่เข้มงวด ทำให้การนำเข้ายังดำเนินต่อไป และทำการรีไซเคิลอย่างลับๆ ไม่ให้คนนอกเห็น ทั้งจ่ายส่วยให้เจ้าหน้าที่รัฐเพื่อช่วยปกป้องธุรกิจไม่ให้ถูกดำเนินคดี