ปัญหาใหญ่อีกอย่างที่โลกกำลังต้องเผชิญคือการสูญพันธ์ของสัตว์ ไม่ใช่สัตว์ใหญ่ๆอย่างช้างหรือแรด แต่เป็นสัตว์ขนาดเล็กอย่างเหล่าแมลง ที่เป็นแรงงานชั้นต่ำที่คอยขับเคลื่อนระบบนิเวศน์ มีการพบว่าสายพันธุ์ของแมลงลดลงมากกว่า 40% และจำนวนของมันมีอัตราลดลงถึง 2.5 % ต่อปี อัตราการลดลงขนาดนี้ถือว่ามีอัตราการลดลงมากกว่าเผ่าพันธ์อื่น อย่างสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนม สัตว์ปีกหรือสัตว์เลื้อยคลาน ถึง 8 เท่าตัวเลยทีเดียว

โดยเฉพาะ “ผึ้ง” ที่หลายฝ่ายกังวลว่าการหายไปของพวกมันจะสร้างหายนะ “หากผึ้งสูญพันธุ์ ภายในสี่ปี มนุษย์เราก็จะสูญพันธุ์ด้วย” ไอสไตน์เคยทำนายไว้ ในหลายประเทศอย่าง สหรัฐอเมริกา อังกฤษหรือรัสเซีย มีรายงานออกมาว่าประชากรของผึ้งหายไปถึง 1 ใน 3 ซึ่งมีการพบว่าจริงๆแล้วปรากฎการณ์ผึ้งหายไปนั้น ถูกพบมาตั้งแต่ทศวรรษที่ 19 แต่เพิ่งมาเห็นเด่นชัดเอามากก็เป็น 10 กว่าปีมานี้เอง จนกังวลกันไปว่าผึ้งอาจจะสูญพันธุ์ไปจากโลกนี้ด้วย

ในบรรดาพืช 100 ชนิดที่เป็นอาหารเลี้ยงประชากรร้อยละ 90 ของประชากรมนุษย์ทั้งโลก มี 70 ชนิด ที่ต้องการผึ้งเป็นตัวผสมละอองเกสรให้ ยังไม่นับพืชพันธุ์ต่างๆในป่า หากผึ้งหายไปอาจนำมาสู่ภาวะการขาดแคลนอาหาร และการล้มสลายของระบบนิเวศน์ แม้จะมีสัตว์ชนิดอื่นที่ทำหน้าที่นี้ได้อย่างผีเสื้อ แต่ก็ไม่สามารถผสมเกสรจำนวนมากและระยะทางไกลได้เท่ากับเหล่าผึ้งงาน

ท่ามกลางวิกฤตที่ดูเหมือนจะเป็นฝันร้ายกำลังจะมาถึง เรามักจะเห็นว่าใครสักคนอยู่ในสักมุมหนึ่งของโลกกำลังก้มหน้าทำหน้าที่ของเขา เพื่อพาโลกออกจากฝันร้ายนั้น เหมือนกับ Michael Thiele นักเลี้ยงผึ้งชาวเยอรมัน ผู้อาศัยอยู่ที่ แคลิฟอร์เนีย สหรัฐอเมริกา “เราสามารถทำสิ่งที่มันง่ายดายด้วยการ คืนผึ้งกลับไปอยู่ตามธรรมชาติของมัน กลับไปยังวงจรธรรมชาติ” ในสหรัฐมีรายงานว่าเช่นกันว่ามีผึ้งหายไปถึง 40 % มีผู้เชี่ยวชาญออกมาบอกว่าสาเหตุหลักมาจาก การใช้ยาฆ่าแมลงอย่างเข้มข้น การขยายตัวของเมือง และภาวะโลกร้อน ที่ทำให้ผึ้งหายไป แม้แต่ผึ้งที่เลี้ยงฟาร์มเองก็หายไป ไม่กลับเข้ามายังรังที่เลี้ยงไว้

Thiele ได้ก่อตั้งโครงการ “Apis Arborea” ที่แปลว่า “ผึ้งต้นไม้” ในภาษาลาติน ทำหน้าที่เป็นแพลตฟอร์มในการให้ความรู้เกี่ยวกับการเลี้ยงผึ้ง และความสำคัญของผึ้งในระบบนิเวศน์ ร่วมกับนักชีววิทยาเพื่อทำภารกิจสำคัญในการอนุรักษ์ผึ้งและปกป้องมนุษย์ชาติ!!

เรื่องราวเกิดขึ้นในปี 2002 การอนุรักษ์ผึ้งของเขาไม่ได้จากความรักธรรมชาติและสรรพสิ่ง แต่มันเกิดจากความฝันอันประหลาด ในขณะที่เขากำลังเรียนการรู้เพื่อบวชเป็นพระในลิทธิเซน ที่ศูนย์ San Francisco Zen Center คืนหนึ่งเขาฝันเห็นฝูงผึ้งบินเข้าไปในป่า เมื่อตื่นขึ้นเขาไม่ได้มองความฝันคืนนั้นว่าเป็นลางร้ายแต่อย่างได เขายืมรังผึ้งจำลองมาจากนักเก็บผึ้งแถวนั้น แล้วเอามันไว้ที่สวนหลังอาคาร San Francisco Zen Center แล้ววันต่อมาก็มีผึ้งเต็มสวนไปหมด

จากนั้นเป็นต้นมาเขาก็อุทิศเวลาในชีวิตไปกับการเป็นนักเลี้ยงผึ้ง โดยใช้สวนหลังสถานปฎิบัติธรรมของเขาเป็นที่ทำงาน แต่สิ่งที่ต่างออกไปคนเลี้ยงผึ้งคนอื่นๆคือเขาการใช้วิถีเซนในการทำงาน Thiele  ปฎิเสธการใช้เครื่องมือจับผึ้ง การใช้ควัน สารเคมี หรือชุดสวมใส่ป้องกันใดๆ ใช้เพียงแค่มือเปล่าขอเขาในการจับขนย้ายผึ้ง “ผมพยายามจะรับรู้ความรู้สึกของพวกมัน” Thiel มองว่าการจับผึ้งมือเปล่าของเขาการทำสมาธิแบบเซนอย่างหนึ่ง ทำให้เขาเข้าใจผึ้งมากยิ่งขึ้น “มันก็เหมือนการเรียนรู้เกี่ยวกับสิงโตในสวนสัตว์นั้นละครับ” ต่างจากสัตว์ขนาดใหญ่ที่เราสามารถมองเห็นแววตาท่าทางของพวกมันได้ แต่ผึ้งต้องอาศัยการสัมผัสกับพวกมัน

ในปี 2006 เขาจึงได้เริ่มภารกิจของเขาในการเริ่มคืนผึ้งสู่ธรรมชาติ ขยายออกจากเพียงสวนของเขาสู่ผืนป่าด้วยการนำรังผึ้งจำลองที่ทำจากไม้ไปแขวนไว้ตามต้นไม้สูงในป่า แล้วนำพวกมันจากผึ้งที่เลี้ยงกับกลายเป็นผึ้งป่าด้วยมือเปล่าของเขา โดยได้รับความร่วมมือจากการนักชีววิทยา และผู้เชี่ยวชาญเกี่ยวกับผึ้ง

หมายเหตุ: เผยแพร่ครั้งแรกที่ Z-world