ฉันเคยอาศัยอยู่ที่ราชเทวี ที่ ๆ พ่อกล่าวว่า ในพื้นที่นี้จะมอบความสะดวกสบายให้แก่ชีวิตมากที่สุด ร่างกายของฉันสะดวกสบายตามคำกล่าว แต่ฉันมองเห็นภัยคุกคามอันเงียบเชียบ ที่เกิดขึ้นกับใจ กับชีวิตของฉัน กับคนในครอบครัว และกับเพื่อนบ้านที่อาศัยอยู่ในละแวกเดียวกัน

ทุก ๆ อาทิตย์ จะมีหนึ่งวัน ที่ฉันเห็นเงาของความอึดอัดอันเลวร้ายมาปรากฏอยู่หน้าบ้าน มีเพียงประตูบ้านที่คั่นไม่ให้มวลของความอึดอัดเล็ดลอดเข้ามาข้างใน มียันต์เป็นธนบัตรใบสีเขียวหนึ่งใบ ส่งมอบเพื่อให้มวลอันน่าอึดอัดขับเคลื่อนออกไปจากหน้าบ้านในมือข้างหนึ่งของเขา จะถือสมุดใบเสร็จรับเงินอยู่เป็นประจำเสมอ สมุดใบเสร็จโหล ๆ ฉันเคยเห็นอยู่บ่อยครั้ง ฉันคาดเดาว่า เขาคงซื้อมาจากร้านสหกรณ์แห่งหนึ่ง อาจจะร้านในซอยถัดไป ใกล้ ๆ ละแวกบ้านแถวนี้เสียด้วยซ้ำ เขาเดินออกมาจากซอย

หลังต้นไม้ใหญ่ แล้วเลี้ยวซ้ายเข้าซอยบ้านของฉัน ถือเครื่องมือทำมาหากิน สมุดใบเสร็จ 1 เล่ม แล้วเดินไล่ทักทายบ้านทีละหลัง

“สวัสดีครับ ผมมาเก็บค่าคุ้มครองครับ”

บางบ้านอาจจะทำเมินเฉย นั่งชมโทรทัศน์ต่อไป บางบ้านอาจจะรีบปิดบ้าน ดึงม่านบังตาลง ตั้งแต่เห็นเขาในระยะต้นซอย แต่บ้านของฉัน มักจะยื่นเงินจำนวน 20 บาทให้เสมอ

ด้วยความสัตย์จริง ฉันไม่เคยเห็นเขาทำหน้าที่ เดินตรวจตราตระเวนยามวิกาล หรือยามไหน ๆ ก็ตาม ฉันเห็นเขาเดินอยู่ในซอย ยามเรี่ยไรเงินเท่านั้น และด้วยความสัตย์จริงอีกครั้ง ในซอยบ้านของเรา ไม่มีการจ้างเวรยาม ไม่มีผู้ดูแลความปลอดภัย นอกจากดูแลความปลอดภัยด้วยตนเอง

ฉันเคยสงสัย ฉันเคยไม่เข้าใจ ว่าเขามาทำอะไรที่หน้าบ้าน ทำไมเราต้องให้เงินเขา แต่แล้วฉันก็ได้คำตอบจากแม่ และเพื่อนบ้านที่อาศัยอยู่ละแวกเดียวกัน ว่าถ้าหากมีบ้านไหนไม่ให้เงินเขา มีโอกาสสูงมาก ที่เมื่อตื่นเช้าขึ้นมาอีกวัน จะค้นพบว่ามีของในบ้านตนเองหาย แม่ของฉันไม่อยากให้เหตุการณ์เช่นนั้นเกิดขึ้นในบ้านของตนเอง จึงยอมจ่ายค่าความปลอดภัยอันไร้ความยุติธรรม ในราคา 20 บาท ต่ออาทิตย์ แต่บางบ้าน ก็ไม่ยอมจำนนต่อกฎข้อนั้น กฎที่กลุ่มคนบางกลุ่ม ในอีกชุมชนสร้างขึ้น

ฉันเรียนอยู่โรงเรียนใกล้บ้าน ลูกของเขาก็เรียนอยู่โรงเรียนใกล้บ้าน เราเรียนโรงเรียนแห่งเดียวกัน ชั้นเดียวกัน ทุกครั้งที่มองหน้าเขา ฉันอึดอัด และไม่สบายใจ ไม่กล้าจะเรียกเขาว่าเพื่อนเสียด้วยซ้ำ เพราะในใจของฉัน มีคำถามมากมายต่อพ่อของเขา ฉันพยายามเว้นระยะห่างกับเพื่อนที่เรียกได้ไม่เต็มปาก คนนี้เสมอ หากไม่จำเป็นฉันก็อยากสานสัมพันธ์ฉันท์เพื่อนให้น้อยที่สุด และจะดีที่สุดหากเราไม่ต้องข้องเกี่ยวกัน

ในงานกีฬาสี ฉันได้อยู่สีเดียวกับพี่สาวของเขา เราได้ทำกิจกรรมเชียร์ร่วมกัน พี่สาวของเขาดูแลฉันดี เหมือนว่าฉันเป็นน้องสาวคนหนึ่ง แม่ของเขามาร่วมงานกีฬาสี และในงานกีฬาสีฉันได้ถ่ายรูปให้แม่ของเขาหนึ่งใบ แม่ของเขากล่าวชมว่า ฉันถ่ายรูปสวย ฉันค่อนข้างดีใจที่ได้ยินประโยคนั้น

เมื่อโตขึ้น ฉันรู้สึกเสียใจอยู่เล็กน้อย แต่ความรู้สึกผิดยังคงติดคาอยู่ในใจ ในตอนนั้น ฉันยังเด็กเกินไป เด็กเกินกว่าจะมองออกว่า ความผิดของพ่อ ไม่เกี่ยวกับความผิดของลูก เด็กคนหนึ่งบริสุทธิ์เกินกว่าที่จะถูกตัดสิน และต้องยอมรับว่า บ้านของฉันเป็นส่วนหนึ่ง ที่ทำให้สิ่งที่อยู่นอกระบบ นอกกฎหมาย ขับเคลื่อนต่อไป บ้านของฉันแก้ปัญหาในราคาถูก แต่ไม่คิดถึงผลกระทบที่ราคาแสนแพง