นักวิจัยจากมหาวิทยาลัยมหิดลได้ทำการศึกษากลไกชีวนิเวศจุลชีพของไรอ่อน ซึ่งเป็นพาหะสำคัญของโรคไข้รากสาดใหญ่ โดยหวังว่าจะสามารถนำความรู้นี้ไปพัฒนาวิธีควบคุมการแพร่พันธุ์ของไรอ่อนและลดความเสี่ยงในการติดเชื้อได้ในอนาคต

ผู้ช่วยศาสตราจารย์ ดร.กิตติพงษ์ ฉายศิริ อาจารย์ประจำภาควิชาปรสิตหนอนพยาธิ คณะเวชศาสตร์เขตร้อน มหาวิทยาลัยมหิดล เป็นผู้นำในการศึกษาวิจัยครั้งนี้ โดยมุ่งเน้นไปที่การศึกษา "ชีวนิเวศจุลชีพ" (Microbiome) ของไรอ่อน ซึ่งเป็นพาหะนำโรคไข้รากสาดใหญ่

งานวิจัยนี้ได้ค้นพบว่า ชีววิทยาของไรอ่อนอาจถูกควบคุมบางส่วนด้วย "เชื้อแบคทีเรียร่วมอาศัย" (symbiont bacteria) ซึ่งมีความคล้ายคลึงกับกรณีของยุงที่ถูกควบคุมการกำหนดเพศโดยเชื้อแบคทีเรียบางชนิด

ไรอ่อนเป็นปรสิตภายนอกที่มีวงจรชีวิตประมาณ 2-3 เดือน โดยในระยะตัวอ่อนจะมี 6 ขา และเกาะอาศัยบนสัตว์ต่างๆ รวมถึงมนุษย์ประมาณ 3-5 วัน ซึ่งในช่วงนี้เองที่อาจมีการแพร่เชื้อไข้รากสาดใหญ่

ทีมวิจัยได้ทำการวิเคราะห์ลำดับพันธุกรรมของชีวนิเวศจุลชีพในไรอ่อน เพื่อศึกษาว่ามีแบคทีเรียร่วมอาศัยกลุ่มใดบ้าง โดยหวังว่าความรู้นี้จะนำไปสู่การพัฒนาวิธีควบคุมไรอ่อนโดยใช้แบคทีเรียร่วมอาศัย

งานวิจัยนี้เป็นความร่วมมือกับมหาวิทยาลัยลิเวอร์พูล สหราชอาณาจักร และได้รับการตีพิมพ์ในวารสารวิชาการระดับนานาชาติ "Animal Microbiome" และ "Trends in Parasitology"

นอกจากนี้ ทีมวิจัยยังมีแผนที่จะต่อยอดงานวิจัยนี้เพื่อพัฒนาองค์ความรู้ในการใช้แบคทีเรียร่วมอาศัยควบคุมไรอ่อน ควบคู่ไปกับการพัฒนาวัคซีนป้องกันโรคไข้รากสาดใหญ่ในอนาคต